Masalın son satırları...
Bana tekrar hayal kurduramayacak kadar güzel günler... dile kolay 1 yıl. son 1 aydır her gün "heh bak gidince en çok bunu özleyeceğim" diyorum gördüğüm şeylere. gerçekten en çok hangisini özleyeceğim, kimbilir... Her gittiğin yerde bir parçasını bırakır ya insan, oradan da bir parça alır giderken kendiyle birlikte... Bavulum mutlu anlarımla dolu ağzına kadar. Bonn'un her sokağında, u-bahn'ında, sokakta durakta görmeye aşina olduğum yüzlerinde benden ne kaldı bilemem, ama herbirini topladım attım bavula. Allahtan bavuldaki anıların yük sınırı yok, istediğin kadar alabiliyosun yanında.bir yandan deli gibi o uçağa binip uçup özlediklerime kavuşmayı istiyorum, kalbim heyecandan pır pır atıyor, diğer yanımsa buraları nasıl bırakacağımı sorup duruyor, kalbim buruk. yani buruk heyecan dolu içim...
"Ya herşeyim ya hiçim, sorma dünyam ne biçim..."
...Ve masalın bu kısmına fon müzik olsun diye, Hümeyra, "kördüğüm"üyle çıkar saklandığı yerden.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder